Enige tijd geleden gaf ik door middel van een artikel, een inkijkje in mijn lessen seksualiteit op het Voortgezet Speciaal onderwijs. Hierin gaf ik aan, dat ik het heel belangrijk vind om met elkaar in gesprek te gaan over dit onderwerp en dan het liefst op een relaxte manier. Ik sprak uit dat als je als docent open staat, met zo min mogelijk schaamte of ongemakkelijkheden, wij leerlingen leren om respectvol te praten over seksualiteit. En laat de actualiteit van nu, nou direct onderstrepen waarom ik dat zo belangrijk vind.

Normaal schrijf ik in mijn blogs over mijn ervaringen. Over hoe geweldig de doelgroep is en hoe leuk ik mijn werk vind. Maar vandaag ga ik het even anders doen. Vandaag ga ik wat kennis overdragen. Omdat ik delen heel goed, leerzaam en prettig vind. En ook... Omdat ik het onderwerp zo ontzettend belangrijk vind. Voor onszelf, als docenten, maar ook voor de leerlingen! Vandaag gaan we het hebben over; Eigenaarschap.

Eens in de zoveel tijd ga ik in gesprek met mijn leerlingen. Samen; één op één. Ik vraag aan ze hoe het gaat en vraag ook wat ze nog willen leren. Uiteindelijk is het zeer bijzonder dat wij als juffen en meester blijven bepalen wat leerlingen willen leren. Waarom vragen we dat eigenlijk niet aan hen zelf?

Rotwijf, rot op, hou je bek of ik hoop dat je dood gaat... Geen fijne dingen om te horen, maar binnen het VSO wel mogelijk. Soms wordt een leerling zo boos, dat er een tafel wordt omgegooid of dat er even lekker met de deuren wordt gegooid. 

Ik vind het tof om onderwerpen aan te snijden die wat oproepen. Schrijven over seks, pesten of extreem gedrag vind ik heerlijk! Vooral als het iets oproept, laat het maar gebeuren.. Dan komt er namelijk een gesprek en komen we allemaal verder. Dit onderwerp is volgens mij niet zo moeilijk meer, volgens mij zijn we het het inmiddels eens. 't gebeurt alleen niet...

Het is woensdagochtend en ik ben onderweg naar het werk. Het is 07:14 uur als ik in de auto op de klok kijk. Ik ben ongeveer halverwege. Ik kon er niet makkelijk uit vanochtend. De radio staat aan en ik hoor een bekend deuntje: "Ik zou eigenlijk juist nu... Een arm om je heen willen slaan".

Davey kijkt mij met grote ogen aan en met zijn hand op zijn buik. Hij zegt niets... Ik zie dat hij er minder fit uit ziet vandaag en dat zijn ogen waterig zijn. Ik denk dat Davey zich niet lekker voelt. Is het spanning of is hij ziek?! Een van de vragen die ik mij binnen het VSO voortdurend afvraag, wat ik best pittig vindt. Toch een hele verantwoordelijkheid.

Voor iedere leerlingen schrijven we op het VSO een OPP. Dit is voluit een "ontwikkelperspectiefplan". In deze plannen noteren we CITO uitslagen, SCOL uitslagen, belemmerende en bevorderende factoren, hoe het gaat tijdens praktijkvakken en eindigen we met een doelgroepenmodel. Dit brengt in kaart waar de hulpvraag ligt. Wat heeft de leerling nou eindelijk nodig om verder te kunnen komen. Vanuit daar maken we een plan.

"Stef, hoeveel energie heb jij? Ach, maar jij bent ook nooit thuis eigenlijk hé? Ja, maar jij hebt nog geen kinderen, dan heb je daar ook tijd voor. Waar haal je toch al die verhalen vandaag? En jij gaat nog steeds met plezier naar je werk? En nu ook nog een website?!Vragen of opmerkingen die wel eens voorbij komen, dagelijks wel. En ik zal je uit leggen waarom ik het doe!

Twee keer per jaar komt bureau HALT bij ons op bezoek. Preventief, de-escalerend, je kent het wel. Er wordt gesproken over groepsdruk en over social media. Twee onderwerpen die binnen het VSO wel vaker worden besproken kan ik je vertellen. Op maandagochtend kwam bij ons "Meneer Halt" binnen... Ik zie het al; Focus. 

"Lieve heren en dame, vandaag hebben we het bij spelling over het Hak-woord. Hier hoort de regel; je schrijft het woord zoals je het hoort bij. Je maakt vandaag bladzijde 5 en 6, ik deel de boeken uit." 

12:15 uur, dinsdagmiddag. " Lieve dames en heren, jullie mogen je spullen opruimen en op de gang gaan staan. We gaan naar buiten!" Met grote ogen kijkt Noah mij aan.